มหา ภิกษุ : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 9 / 28

ประโยค - พระผงปทุมทิพย์ฉบับแปล ภาค ๙ - หน้าที่ 227 ๒๕. เรื่องพระเวรภาวะ [๒๖๓] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพุทธาวาส ทรงปรารถนาพระเวรภาวะ- เคราะห์ธรรมเทคนาว "โยธ ปุญญอญฺญ" เป็นตัน. [พร

บทความนี้กล่าวถึงพระเวรภาวะและการสนทนาในที่ประชุมของภิกษุที่เกี่ยวข้องกับบุญและบาป โดยเน้นว่าบุญไม่มีแก่บูรพา แต่บาปสามารถมีได้ พระศาสดาทรงสอนให้รู้ถึงความสำคัญของการละบุญบาปและกิเลสเพื่อความสุขในชีวิ

พระศาสดา เมือประทับอยู่ในพระวรุณ ทรงปรารภภิกษุผู้อ เคยเป็นนักฟ้อนรูปหนึ่ง ครัสพระธรรมเทควิน่าว่า "ฤทวาม านสุก" เป็นฉนั้น. [nักฟ้อนออกบวได้บรรลุพระอรหัต] ได้ข่านักฟ้อนนั้น เที่ยวเล่นกีฬาอึกการฟ้อนชนิด

พระศาสดาทรงสอนเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับมนุษย์และเปลี่ยนมุ่งไปสู่กิจที่มีความบริสุทธิ์เมื่อภิกษุหนึ่งบรรลุพระอรหัตจากการฟังพระธรรมและเข้าทำกิจกรรมที่เกี่ยวกับพระพุทธเจ้า ผู้มีอายุขอ

ประโยค ๑- ๓ - ฉบับพระปฐมบูชา อภ. หน้า ๓๗ เรื่องพระโคนทัณฑ์เถอ ๔. ๑๓/๑/๕ ตั้งแต่ สฎฏา ดำ ปฏิโกสาณฏวา ปฏิจัย เป็นต้นไป สฎฏา อ. พระสฏา ดำ ปฏิโกสาณฏวา ทรงยังบุคคลให้รอง เรียกมาแล้ว ตำ โคนทัณฑ์ ซ

เนื้อหาว่าด้วยการสนทนาระหว่างพระเถระชื่อว่าโคนทัณฑ์และพระสฏา ที่มีการสอบถามเกี่ยวกับความจริงในคำสอน โดยมีการนำเสนอถึงบทบาทของภิกษุในการเรียนรู้และการถ่ายทอดพระธรรม ซึ่งสะท้อนถึงความสำคัญของการสนทนาในพ

ประโยค - คำบรรักพระมักปฏเป็นชองไป ๕๔. ๑๙๙/๔ ตั้งแต่ เอกวิสร อี สตฺถา เตส ฯ อูโจกิ เป็นดังไป อี ความผิดจาก เอกวิสร ใว้นึ่ง สตฺถา อ.พระศาสดา สุตวา ทรงสถุลแล้ว สฆทั ซึงเสียงว่า ขะขะ ตอนนี้ เตส ฯ ฉพพูคิยา

ในเนื้อหาแสดงถึงการแสดงธรรมของพระศาสดาเกี่ยวกับเสียงและการปฏิบัติของภิกษุที่มีการเรียนรู้และเข้าใจในธรรมะที่สำคัญ ภิกษุได้รับการสอนเกี่ยวกับเสียงการเทศนาที่เป็นเอกลักษณ์และการปฏิบัติให้เป็นไปตามหลักธร

ประโโยค - คำฉีพระบิมมักฏุอถก ยกคณะเปล อภ ภ ภ 77 อันเรา ท. ได้โดยภก (โหติ) ย่อมเป็น น หามได้ อิต ดั่งนี้ อิโล่ ได้แล้ว เลศป ร ภูมิน แก่ภิญญ ท. แม้หลานนั้น ๆ เอกวิส สในวันหนึ่ง ด ภิกษุ อ. ภิกษุ ท. หล่า

เนื้อหานี้เน้นการสนทนาระหว่างพระศาสดาและภิกษุ เกี่ยวกับความสมควรและบทบาทของภิกษุในทางพุทธศาสนา โดยพระศาสดาได้ให้ความรู้เกี่ยวกับภิญญาและการปฏิบัติตนเพื่อเป็นผู้สมควรในทางธรรม รวมทั้งการเข้าใจในทุกข์แล

ประวัติ - คํานึงพระมามปาฏิหาริยาก รอดพ้นปลอด ภาค ๓ หน้าที่ ๓๐ อิตด ดังนี้ ๆ ( สุต๎า ) อ. พระศาสดา อ าปนุโด้ เมื่อจะตรัสเรียก เตส ภิภู น แห่งภิภู าน นาอุนตรา ภูติ ซึ่งภิภู รูปหนึ่ง อาศร ถ แล้วว่า ภิภู

ในบทนี้พระศาสดาได้ตรัสถึงการเรียกชื่อของเหล่าภิกษุ โดยเฉพาะพระมามปาฏิหาริยากและความสำคัญในเรื่องราวของอรหันต์ ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการพัฒนาทางจิตใจและคุณธรรมของผู้ปฏิบัติธรรม โดยพระศาสดายกตัวอย่างสถานภาพ

ประโยค - คำนี้พระรมลปัทธถูกอาจกัดแปล ภาค ๓ - หน้า ๘๑ เรื่องปัญอสติกษ์ ๑๗.๖๐/๕ ตั้งแต่ เต กิร สุกิชิ ชนปาการิ จิติวา เป็นต้นไป. ก็ ได้บ่าว่า เต ภิกษุ อ. ภิกษุ ท. เหล่านั้น สุกิครัน เมื่พระศาสดา จิรวา

เนื้อหาเกี่ยวกับปัญอสติกษ์ซึ่งกล่าวถึงหนทางที่ถูกต้องในการดำเนินชีวิตตามหลักธรรมของพระศาสดา วิถีการสอนที่เหมาะสมที่สามารถนำไปใช้ในชีวิตประจำวัน รวมถึงการพรรณนาถึงศรัทธาและหนทางที่เชื่อมโยงกันในชุมชน ก

ประโโยค - คำติชฎพระมามปฐมฤกษ์อภิวาท4 - หน้าที่ 82 อุปนิสัย อรหัตสูส ของความเป็นแก่งพระอรหันต์ เตส ภิกขุน์ ของภิกษุ ท.เหล่านั้น อานาคุตวา เสด็จมาแล้ว ดำ สู่ที่นั่น นิสิทธิ โน ทรงประทับนั่งแล้ว ปวงฉัตต

ในการประชุมนี้ ภิกษุท. ได้มุ่งหน้าไปยังที่ประทับและทำการสนทนาเกี่ยวกับคำสอนของพระธรรม โดยมีทั้งอธิบายและการปรึกษาในเรื่องที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมและการเข้าถึงความหลุดพ้นอย่างแท้จริง สุกข์นามแห่งจ็จจ

ประโยค - คำฉีพระมิมปฏิรูป ยกศพนั่นแปล ภาค 3 - หน้าที่ 99 เรื่องมหลักกเะระ 20. 37/5 ตั้งแต่ สุตา อนฺญวา กาย นุตฺตา ภูมิวยเป็นต้นไป สุตา อ. พระศาตา อนฺญวา เสด็จมาแล้ว ปฺุนิวา ถามแล้วว่า ภูกฺเว คุ่ก่อนภ

ในหน้าที่ 99 ของการวิเคราะห์คำฉีพระมิมปฏิรูปได้เสนอเรื่องราวเกี่ยวกับการสนทนาของภิกขุในช่วงเวลาที่คำถามถูกตั้งขึ้นในบริบทที่มีความลำบาก รวมถึงการเชื่อมโยงกับความหมายของการเกิดและการตายในพุทธธรรม รวบรว

ประโยค ๑ - คำฉิมพระบารมีปฏิรูป ยกพลทำแผน ภาค ๔ หน้า ๕๙ วิทายียแล้ว ดิวพราสุส ผู้มีราคารับอันรัล สุขานุปูลิน ผู้มีปกติตามเห็นซึ่งอารมณ์ว่างาม เอโอ โบ ปุดโล อ.บุคคลนันแล โกรธี ย่อมกระทำ พนธ์ ซึ่งเรื่องจ

ข้อความนี้กล่าวถึงการบำเพ็ญธรรมของภิกษุและการทำให้เกิดความสุข โดยมีการกล่าวถึงการต่อสู้กับมารและความวิกฤติในชีวิตที่ต้องพิจารณาเพื่อให้ได้มาซึ่งความสงบและความเจริญรุ่งเรืองในธรรมะ ทั้งนี้เน้นถึงการรัก

ประโยค ๑ - คำฉัน พระมังคัลภัทร ยกศพน่ปรา คภ ๔ - หน้า ๙๓ เรื่องภิญญาคุณฝ่ายอืนรูปใดรูปหนึ่ง ๑๖. ๒๗/๓ ตั้งแต่ อด น ภาวา กิญจาปี ลุทธิ น เป็นต้นไป อด ครั้งนั้น ภาวา อ.พระผู้พระภาคเจ้า ว่าาา ศรัสแล้วว่า

เนื้อหาในบทนี้พูดถึงพระมังคัลภัทรและการแสดงอภิญญาต่าง ๆ ของภิกษุในบริบทของการปฏิบัติธรรม และการเข้าใจความรู้สึกในเรื่องราวการทำความดี โดยมีการอ้างอิงถึงความสัมพันธ์ของบุคคลและเหตุการณ์ที่มีผลต่อกรรมฐา

ประโยค๒ - พระธัมมปฎิสังขาฯแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 140 ตลอดทั้งกลางคืนกลางวัน "ไม่ควรหรือ?" ดังนี้แล้ว อึเข้าไปยังที่อยู่ของตนแล้วนอนหลับ ฝ่ายภิษุณอณนี้ พักผ่อนในชั่วโมงยามแล้ว กลับขึ้นทำสมาธิในปัจจิมายม.

บทสนทนาระหว่างพระศาสดากับภิกษุทั้งสองเกี่ยวกับการทำสมาธิและความไม่ประมาท โดยภิกษุหนึ่งนั่งทำสมาธิอย่างไม่หลับนอน ในขณะที่อีกคนกลับประมาท และปล่อยเวลาให้ผ่านไปเปล่าๆ พระศาสดาได้ตรัสสอนให้รู้ถึงคุณค่าขอ

ปรโญค๒ - พระัรมปทัฬๅถูกผูๅแปล ภาค ๒ - หน้ๅที่ 190 สมควร ย่อมไม่พิจารณาญาติชาติ ไม่พิจารณาญาติโคตร ไม่พิจาราณ๎วุฒิ ย่อมตกไปในอารมณ์ที่วนปรารถนาอย่างเดียว เพราะเหตุนัน พระผู้มีพระภาคจิ่งตรัสว่า "มักไปใ

ข้อความนี้อธิบายถึงการฝึกจิตตามพระธรรมโดยเน้นความสำคัญของการไม่ยึดติดในอารมณ์และความใคร่ การเชื่อมโยงความอ่อนน้อมของจิตกับการปฏิบัติตามอริยมรรค 5 ซึ่งนำไปสู่นิพพาน และการเรียนรู้จากพระโอวาทของพระศาสดา

ประโยคฺ - พระสังคพลภูมิรุกาแปล ภาค ๑ หน้าที่ 44 พระศาสดา. ภิกษุทั้งหลาย นางปรารถนาถึงสามีนัน จีหมามได้, มาลามาริเทพนุคร ในดวงสิงห์ เป็นสามีของนาง, นางเคลื่อนจาก ที่ประดับดอกไม้ของสามีนัน แล้ว ไปบังเก

บทสนทนานี้จัดขึ้นโดยพระศาสดาและภิกษุเกี่ยวกับความหมายของชีวิตสัตว์ การกระทำและผลที่เกิดขึ้นนอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงการเลือกเก็บดอกไม้ที่สื่อถึงความงามและกรรมที่นำไปสู่ความไม่อิ่มหนำในสรรพสิ่ง พระศาสด

ประโยค / พระธรรมปุณฺโณ กนฺตา ๔ - หน้าที่ ๘ 2. เรื่องภิกษุอัฐิสและปุญพุทธะ [๒๖] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสนืเมื่อประทับอยู่ในพระเชววัน ทรงปรารภภิกษุอัฐิส และปุญพุทธะ ตรัสพระธรรมเทวนาคั่นว่า "โอมหเทกุญ

เรื่องราวเกี่ยวกับพระธรรมที่ปรากฏในเวลาที่พระศาสดาประทับอยู่ที่พระเชววัน ซึ่งมีการกล่าวถึงภิกษุอัฐิสและปุญพุทธะ รวมถึงการสั่งสอนเกี่ยวกับพฤติกรรมของภิกษุในยุคนั้น โดยเฉพาะการทำกรรมต่างๆ ที่ส่งผลต่อการ

ประโยค - พระคัมภีร์ฉบับถูกดาวน์โหลดในภาค ๔ - หน้า 107 ชื่อว่าผู้มีวิริยะดี เพราะความดีแห่งวรรทั้งหลายงาม ภิกษุนี้ก็ฉันนั้น เหมือนกัน เมื่อตนทั้งหลายทำสักกระและอาบักระอยู่ ย่อมไม่มียินดี ย่อมไม่อาลัยร้

เนื้อเรื่องนำเสนอความสำคัญของภิกษุที่มีคุณธรรมและวิริยะในการปฏิบัติธรรม โดยเปรียบเทียบภิกษุที่ไม่ยึดติดในอารมณ์กับน้ำที่ใส ซึ่งมีความบริสุทธิ์เหมือนภิกษุที่เกิดปัญญาและบรรลุพระอรหัต. ในเวลาจบเทศนา ภิก

ประโยค- พระธัมมปฑฺฐกถุลภี ภาค ๕ หน้า ที่ 111 สามเณรนั้นบอกความเป็นไปนั้นแล้วจากเดิมแต่เดิม พระเถระ พอฟังแล้วมีใจสุด กล่าวว่า "โอ กรรมหนออันเราทำแล้ว" กล่าว ว่า "งดงามแก่มัน สัตตูบู ฉันไม่รู้ข้อเท็จจร

ในบทนี้สามเณรได้บอกความเป็นไปต่าง ๆ ให้พระเถระได้รับฟัง และแสดงความสำนึกในความเชื่อมโยงของกันและกัน โดยมีการกล่าวถึงกรรมและโทษ โดยพระเถระรู้สึกยินดีที่สามเณรมีความคิดที่ดีและเห็นอกเห็นใจกันเป็นสำคัญ โ

ประโยค - พระธัมมปทัฏฐกถา แปล ภาค ๕ - หน้า ๑ พระอรหันต์เหล่านั้น เราก็เป็นพระอรหันต์ต้องถึงองค์หนึ่ง." ท่านนั้น เทวดาผู้เป็นสาโลทิฏฐิคนในกาลก่อนนั้น ก็คิดแล้ว อย่างนั้น. [ ประวัติเดิมของทฤษฎี ] ข้อว่

บทความนี้กล่าวถึงพระอรหันต์และความสำคัญของผู้มีอายุในพระพุทธศาสนา โดยมีการชี้ให้เห็นถึงกรรมที่สร้างขึ้นร่วมกัน และการปฏิบัติตนในอดีต โดยเน้นย้ำถึงการทำสมธรรมและการพิจารณาในชีวิตประจำวันในบริบทของพระศา

ณ นั้นเอง ออกจากท่าเรือสัปปะรดไปถึงกรุงสาวัตถี ด้วยการพักโดยาธิเดียวยา เขาได้เดินทางประมาณ ๑๒๐ โโยชน์ ทั้งหมดโดยการพักราตรีเดียวเท่านั้น ก็แสน เมื่อไป ไปแล้วด้วยอาณาจักรของ เทวฑ. อาจารย์บางพวกกล่าวว่า

ข้อความนี้บรรยายเกี่ยวกับการเดินทางจากท่าเรือสัปปะรดสู่กรุงสาวัตถี โดยผู้ออกเดินทางใช้เวลาเพียงคืนเดียวในการเดินทาง 120 โยชน์. ในขณะนั้น พระศาสดาได้เสด็จเข้าสู่กรุงสาวัตถีเพื่อตั้งใจประชุม พร้อมการสนท

ประโยค - พระอัคฌพระอัคฌฤาแปล ภาค ๕ - หน้า 150 ทั้งหมดของยืนใกล้ประตูเรือนแห่งหนึ่ง ให้ทันเตียงมาแล้ว นำสิระนี้ออกจากเมือง เผาแล้วทำกุไขไว้." ภิกษุทั้งหลายกระทำดังนั้นแล้ว; ก็แล้วรับจะทำแล้วไปยังวังเข

ในหน้าที่ 150 ของหนังสือเล่มนี้, มีการพูดคุยถึงคำสอนของพระศาสดาเกี่ยวกับภิกษุที่บรรลุอรหัตและเบาบรรลุ, ซึ่งควรจะไม่ประมาทในธรรมที่พระองค์ตรัส แม้จะดูเหมือนไม่มีปริมาณมาก. ภิกษุถามถึงการสดับธรรมและคุณว